Σε μια αποκάλυψη-«βόμβα» προχωράει ο κ.Αλέξης Μητρόπουλος (Καθηγητής-Πρόεδρος ΕΝΥΠΕΚΚ) καθώς αυτήν σχετίζεται με τον φόρο και τις εισφορές στα φιλοδωρήματα με βάση μνημονιακό νόμο.
Πιο αναλυτικά σημειώνει πως:
“Η γενικευμένη χρήση των POS διευκόλυνε την εφαρμογή της απαράδεκτης μνημονιακής διάταξης
Τον τελευταίο καιρό έγινε πολλή συζήτηση για πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου που θεωρεί τα φιλοδωρήματα ως «εισόδημα εκ της μισθωτής εργασίας», στο οποίο επιβάλλονται και φόροι και εισφορές. Πολλοί αναλυτές από τα ΜΜΕ και ειδικοί επιστήμονες φάνηκε να αγνοούν όμως ότι ο Άρειος Πάγος στηρίχθηκε σε Νομολογία που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται τουλάχιστον από 30ετίας!
Σύμφωνα με τη Νομολογία αυτή, τα φιλοδωρήματα, αναφορικά με τη φορολογική και ασφαλιστική τους αντιμετώπιση, διακρίνονταν έως το 2013 ως εξής:
α) τα φιλοδωρήματα που προβλέπονταν από τον νόμο και υπολογίζονταν ως ποσοστό επί της αξίας των εκδιδομένων λογαριασμών, θεωρούνταν ευθέως «εισόδημα εκ της μισθωτής εργασίας» και συνεπώς επιβαρύνονταν με φόρο εισοδήματος αλλά και με τις ανάλογες ασφαλιστικές εισφορές και
β) τα φιλοδωρήματα που προσφέρονταν προαιρετικά ή εξ ελευθεριότητας από τους πελάτες προς τους εργαζόμενους χωρίς τη μεσολάβηση ή/και τη γνώση του επιειρήματία ή της επιχείρησης. Τα φιλοδωρήματα αυτά ΔΕΝ θεωρούνταν «εισόδημα εκ της μισθωτής εργασίας» και συνεπώς δεν δηλώνονταν, δεν φορολογούνταν και δεν εισφοροδοτούνταν.
Το καθεστώς αυτό άλλαξε ο δευτερομνημονιακός ν. 4172/2013 (ΦΕΚ Α 167) της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 12 (παρ. 3 περίπτωση α) του ν. 4172/2013 ορίζεται ότι «3. Ως ακαθάριστα εισοδήματα από μισθωτή εργασία και συντάξεις θεωρούνται τα εξής: α) ημερομίσθιο, μισθός, επίδομα αδείας, επίδομα ασθενείας, επίδομα εορτών, αποζημίωση μη ληφθείσας άδειας, αμοιβές, προμήθειες, επιμίσθια και φιλοδωρήματα, β)….».
Έτσι, σύμφωνα με τη δευτερομνημονιακή αυτή διάταξη, τα φιλοδωρήματα, χωρίς καμία διάκριση πλέον, συνιστούν εισόδημα εκ της μισθωτής εργασίας, επί των οποίων συνεπώς επιβάλλονται τόσο φόρος εισοδήματος όσο και ασφαλιστικές εισφορές, αφού αποτελούν τμήμα τού ακαθάριστου εισοδήματος του μισθωτού που αποκτάται στο πλαίσιο «υφιστάμενης, παρελθούσης ή μελλοντικής εργασιακής σχέσης».
Συνεπώς ο Άρειος Πάγος στηρίχθηκε κυρίως στην προηγούμενη Νομολογία του, αλλά και στον μεταγενέστερο μνημονιακό νόμο 4172/2013, ο οποίος για πρώτη φορά εφαρμόζεται στην πληρότητά του μετά τη γενικευμένη εισαγωγή των POS σε όλες ανεξαιρέτως τις επιχειρήσεις.
Είναι αυτονόητο ότι εφεξής οι αρμόδιες ελεγκτικές-οικονομικές αρχές έχουν δικαίωμα, αν δεν ακυρωθεί ή δεν τροποποιηθεί ο μνημονιακός νόμος 4172/2013, να φορολογούν τόσο τους πελάτες που χορηγούν τα φιλοδωρήματα στους εργαζόμενους, όσο και τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους.
Επομένως, ΜΜΕ και επιστήμονες, όλοι μας, οφείλουμε να προτάσσουμε την έγκαιρη ενημέρωση προς τους πολίτες χωρίς να αποκρύπτουμε συγκεκριμένες διατάξεις των μνημονιακών νόμων που η κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο (παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζει περί εξόδου της χώρας από τα Μνημόνια) να εφαρμόζει πλήρως και σχολαστικά το έτος 2024.
Ιδού η διάταξη του ν. 4172/2013 (άρθρο 12 παράγραφος 3), που θεωρεί τα φιλοδωρήματα κάθε είδους ως εισόδημα εκ της μισθωτής εργασίας το οποίο υπόκεινται σε φόρο και σε ασφαλιστικές εισφορές.
Πηγή ENYPEKK.GR